گلچهـره یِ دندان صدفِ لـب شکلاتی

در قهــوه ی تلــخ قجــری شاخِ نباتی

با شـرمِ نگاهت بـه وجـودم زدی آتش

ای شعله ی روشن مگر از قــوم هراتی

دیگر نزنم ثانیــه ای زل بـه دوچشمت

ترسم‌ بـبـری هوش مرا با تلـــه پاتی

صحرای ِ فلاکت ِ زده ی ِ تشنگی ام را

چل چشمه یِ پر زمزمه ی آب حیاتی

در دور و بر باغ ارم بـوالهـوسانـنـد

گاهی نکند بگذری از کوچه ی ِ لاتی

نــم نــم بچکان شهد ِ لبت را کـه بریزد

احساس تــو در ذائقــه یِ شاعــر ذاتی

آندم که دودستم بشودحلقه به دستت

کم کم بشود کـــــودک دل عاشق تاتی

وقتی کــه تلنگر بزنــم پنجــــره ات را

یعنی کـه قـــرارِ من و تو جمعه ی آتی

بانـو عسلـم ثانیــــــه ای شـک ننمـودم

در سادگی و خــــوبی زنهــای دهـــاتی